اصول مکتوب

تمام حرکت‌ها و رفت‌وآمدهای دنیا و سیستم زمین و آسمان‌ها روی یک نظام خاص و منظم الهی استوار است و در دایره همان برنامه‌ها به پیش می‌رود. اگر نظام دنیا اندکی تغییر بخورد و از ریل اصلی‌اش خارج شود، چرخۀ این حرکت‌ها و فعل و انفعلات کج می‌شود و حوادث و رخدادهای ناگواری اتفاق می‌افتد. 

در فعالیت‌های گروهی نیز همین قواعد و اصول وجود دارند. تازمانی‌که همه‌چیز داخل چهارچوب تعیین‌شده به پیش برود، مشکلی رخ نمی‌دهد و کارها و برنامه‌ها وفق مراد، سَیر طبیعی خود را خواهند داشت، اما تخطی و کج‌روی از اصول وضع‌شده، روند برنامه‌ها را کُند می‌کند و به بیراهه می‌کشاند. زحمت‌ها را هدر داده و نیرو و توان فردی و جمعی را منحل و اسباب دلسردگی و دلزدگی را فراهم می‌کند. برای نجات‌یافتن از این مخمصه و گیرنیفتادن در دام این مشکلات و معضلات، لازم است روی اجرای اصول مکتوب و متفق‌علیه سخت‌گیری شود و در مراحل کاری و انجام وظایف هیچ‌گونه تخلف و کوتاهی غیرموجه و بدون‌علت پذیرفته نشود؛ زیرا کوتاهی و سهل‌انگاری یک عضو، در کل بدنۀ کاری لطمه وارد می‌کند و به بخشی مهم از کار جمعی آسیب می‌زند. آن‌وقت، به‌خاطر بی‌اعتنایی یک نفر زحمت چندین نفر کوشا و مسئولیت‌پذیر تحت شعاع قرار می‌گیرد و تمام خوبی‌های‌شان با کم‌توجهی یک همکار نادیده گرفته می‌شود. شاید در امور فردی و شخصی مسامحت و گذشت در کار باشد و بشود نادیده گرفت، اما وقتی توانایی‌ها و استعداد چند نفر در کنارهم روی یک مسئله متمرکز می‌شود، درآن‌‌لحظه ما تنها یک نفر نیستیم که بخواهیم مسئولیت‌گریزی کنیم و از انجام وظیفه طفره برویم، بلکه ما جزو یک پیکرۀ بزرگ قرار گرفته‌ایم که در کنارهم تکمیل هستیم. کوتاهی یک نفر در بطن چنین مجموعۀ پیوسته و متصل؛ یعنی ترمزدستی کشیدن و متوقف‌کردن تمام فعالیت‌ها و تلاش‌ها.

https://t.me/httpsBiweeklyQalam